ΟΔΟΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ

Περιγραφή

Ο κατήφοροςΉταν ωραία στη Τζια το απόγευμα εκείνο.Ζεστή, ανοιξιάτικη μέρα και από τη ράχη του νησιού η θέα στο Αιγαίο σαγηνευτική. Να κάθεσαι και να κοιτάς, να σταματάει ο χρόνος, να είσαι σαν σε μυθιστόρημα.Τα παιδιά αργούσαν να ετοιμαστούν για τη βόλτα, τα μεγάλα απασχολημένα με τα κινητά τους και τα μικρά με τα παιγνίδια τους, τελείως ξεμυαλισμένα. Ναι, αλλά έπρεπε να πάνε στην Καρθαία. Δεν γίνεται να έρθεις στην Κέα και να μην πας στην Καρθαία, λένε οι οδηγοί. Οπότε;Οπότε κατέληξαν στον δρόμο της Καρθαίας γύρω στις πεντέμισι, πάρκαραν το αμάξι και πήραν με τα πόδια τον κατήφορο. Υπέροχα! Οι γυμνές πλαγιές πρασινοκιτρίνιζαν με την άνοιξη, μακριά κάτι πέτρινα σπιτάκια, από αυτά τα αγροτικά του νησιού, με τον προφυλαγμένο εξώστη και χωρίς παράθυρα, έσβηναν τον χρόνο. Τέτοια θα ήταν μάλλον τα σπίτια των κυκλαδιτών όταν έστησαν τις πήλινες χορεύτριες στον τόπο της σημερινής Αγίας Ειρήνης. Ψυχή δεν υπάρχει τριγύρω, αλλά με αυτή τη μορφή του τοπίου, με το αρχαίο καλντερίμι, με τους πέτρινους κύβους που χωνεύονται στη γραμμή των βράχων, δεν θα ήταν παράταιρο να εμφανιστεί και καμιά χοντρούλα γυμνόστηθη! Φαντασία καλλιεργημένη από τον Άρχοντα των δακτυλιδιών και το μουσείο της Ιουλίδας!